Kokospalmen verwijderd van Palmyra Atoll

Eerder heb ik hier geschreven dat wetenschappers er in 2011 in geslaagd waren om alle ratten van het idyllische en onbewoonde Palmyra Atoll te 'verwijderen'. Toen de ratten verdwenen waren bleken ook de muskieten zich niet meer te kunnen handhaven: zij hadden zich namelijk gespecialiseerd op rattenbloed en waren niet in staat om snel om te schakelen naar vogels (of wetenschappers).

Maar het verdwijnen van ratten op Palmyra Atoll had nog een onbedoeld neveneffect: de ratten deden zich namelijk altijd te goed aan de van de kokospalmen gevallen kokosnoten. Zonder ratten groeiden kokospalmen ongebreideld op en dreigden het hele eiland te overwoekeren. Op dit atol is de kokospalm een exoot, want eigenlijk is dit het domein van het tropische regenwoud.

[Door ratten aangevreten kokosnoten]

Al in 2016 groeiden er op dat kleine eiland naar schatting 29,000 volgroeide kokospalmen en twee miljoen zaailingen. Tijd voor (opnieuw) actie. Vrijwilligers gingen aan de slag en hebben intussen meer dan een miljoen zaailingen verwijderd (cijfers medio 2021). Tegelijkertijd plantte men vele inheemse zaailingen van de grand devil's-claws (Pisonia grandis). Wanneer die zijn opgegroeid zullen op de takken eindelijk weer fregatvogels kunnen uitrusten. Hun ontlasting zorgt voor de guano, die voedingsstoffen in de arme bodem van het atol brengt en dat zal, na te zijn uitgespoeld, via het plankton het kwetsbare koraal rondom Palmyra Atoll voeden.

[Onderzoekster Carol Wolf tussen de Pisonia]

De menselijke invloed is overal en we hebben al zoveel unieke ecosystemen weten te vernielen. Eigenlijk is Palmyra Atoll een levend laboratorium, want de kennis die men hier opdoet kan men ook op andere beschadigde eilanden gebruiken. Bovendien toont het aan dat kokosnoten en in het verlengde daarvan kokosolie niet overal positieve effecten heeft.